Sögur
Fleiri hestasögur.
16. DESEMBER – POTTASKEFILL
Als fünfter macht sich der gemütliche Pottaskefill auf den Weg. Er wackelt in ruhigem Tempo den Berg hinunter und hat es zunächst überhaupt nicht eilig, denn er
15. DESEMBER – ÞVÖRUSLEIKIR
Der vierte an der Reihe ist der lange, schlanke, Þvörusleikir. Da er nicht viel Ausdauer hat und beim Gehen schnell ermüdet, nimmt er immer einen
14. DESEMBER – STÚFUR
Stúfur ist der kleinste unter den 13 Weihnachtsmännern und gleichzeitig der fröhlichste. Für ihn ist die lange Reise von den Bergen hinunter ins Tal nicht
3. HLUTI JÓLAHÁTÍÐ Í BOTNI
Im Hochgebirge ist der Mensch den Gewalten ausgeliefert, ob eine glückliche Rückkehr gelingt, liegt nicht in seiner Hand. Der Junge hatte aufmerksam zugehört. Im tiefsten
13. DESEMBER – GILJAGAUR
Anders als sein Bruder Stekkjastaur, nimmt der schlanke, flinke Giljagaur jede Unwegsamkeit auf Reisen mit Leichtigkeit und kommt geschwind voran. Dieses Jahr erreicht er das
12. DESEMBER – STEKKJASTAUR
Es ist verwunderlich, dass gerade Stekkjastaur als erster zu den Menschen kommt, denn er ist schon ziemlich betagt und entsprechend ungelenkig und schwerfällig. Vor allem
GRÝLA, LEPPALÚÐI OG SYNIR ÞEIRRA 13
Wie ihr wisst, glauben die Isländer seit jeher an Trolle. Das sind unheimliche Wesen, die im Verborgenen leben und dem Menschen allerlei Ungemach bereiten. Die
AÐVENTAN ER AÐ HEFJAST
… og við á Hestasögum höfum undirbúið jólatengt efni handa ykkur
AÐ ÞVINGA HROSS TIL HLÝÐNI GETUR HAFT ALVARLEGAR AFLEIÐINGAR
Örlög fyrsta hestsins sem ég eignaðist voru því miður sorgleg. Ég óskaði þess að öllu hjarta að mér tækist að temja hestinn, en það rættist
MÓSA MINNING
Sagan sem á eftir fer birtist fyrst árið 1931 í tímaritinu „Dýraverndarinn“ og fjallar um það hverning hesturinn Mósi bjargar lífi ungs drengs á sveitaheimili fyrir u.þ.b. 100 árum.
ÓFARIR LITFARA
Í daglegu lífi og á ferðalögum þurftu Íslendingar oftar en ekki að treysta á hestana sína. Eiginleikar eins og ratvísi, þol og vilji voru mikils metnir og traustir, öryggir vatnahestar voru gulls ígildi.
Í eftirfarandi sögu, sem birtist í Dýravininum árið 1889, er sagt frá manni sem lendir með hestinum sínum í ógöngum um hávetur í niðamyrkri. Hann er um það bil að taka afdrifríka ákvörðun þegar hið óvænta gerist.
DAPURLEG ÖRLÖG JARPSKJÓNA
Klyfjahestar á Íslandi áttu oft á tíðum ekki sjö dagana sæla og lítið tillit til þeirra tekið. En sem betur fer voru líka til Íslendingar sem þótti álíka vænt um vinnuhesta og reiðhestana sína. Það ber eftirfarandi frásögn, úr Dýravininum frá árinu 1889, vitni um.
STÍGANDI FRÁ KOLKUÓSI
Muna ekki einhverjir ennþá eftir stóðhestinum Stíganda frá Kolkuósi, sem var lengi einn aðal ræktunarhestur Heidi Schwörer, Schloß Neubronn í Þýskalandi?
Án efa eru sumir sem minnast hans sem frábærs kynbótahests og ættföðurs margra góðra reiðhrossa, en ekki er víst að margir í dag viti að framtíð Stíganda sem ræktunarhests var fyrst í stað ekki mjög björt.
HUNDURINN DÓNI Í KAUPMANNAHÖFN
Frásögn um íslenskan hund með einstaka „tungumálahæfileika“, sem flytur með eiganda sínum frá Reykjavík til Kaupmannahafnar. Fljótlega eftir komuna til Kaupmannahafnar týnir hann húsbónda sínum, en hundurinn Dóni deyr ekki ráðalaus og tekst á ævintýralegan hátt að finna eiganda sinn aftur!
1. UPPHAF HESTAMENNSKUNNAR Á LIPPERTHOF
Flestir sem stunda hestamennsku á íslenskum hestum í Þýskalandi þekkja Veru Reber og mjög margir hafa einhvern tíman heyrt talað um keppnishestinn hennar „Frosta frá
SAGAN AF BRÚNU FOLUNUM
Mig langar til að segja ykkur frá atburði sem gerðist fyrir langa löngu, en ég man það samt eins og þetta hafi gerst í gær.
LÆKNINGARMÁTTUR HROSSA
Það er erfitt verkefni að lækna særðar barnasálir. Það kostar mikla þolinmæði og stundum þarf að fara ótroðnar brautir til að ná tilsettum árangri. Líf
SMILLA, HUNDURINN SEM HVARF
Frásögn um hundinn Smillu sem týndist og örvæntingarfulla leit eiganda hennar, sem gafst ekki upp og tókst með aðstoð góðs fólks tókst að finna hana aftur.